تراوشات ذهن یک آشفته دل

روزی که عاشق شدی

بی‌منت و بی‌چشمداشت عشق بورز.

عاشق، حسابگر نیست.

او چون چشمه‌ای است که می‌بخشد تا زنده بماند،

می‌بخشد تا شیره‌ جانش نخشکد.

عشق می‌ورزد، نه از سر نیاز،

بلکه برای فراموش نکردن شیرینی عشق.

عاشق که شوی، تمام جهان در لبخند معشوق خلاصه می‌شود.

دیگر چه باک اگر دنیا فرو بریزد؟

اگر جنگ باشد یا صلح نباشد؟

تا زمانی که لبخند بر لب معشوق زنده است، دنیا معنا دارد.

می‌اندیشم که عشق، هدیه‌ خداست؛

پاره‌ای از وجود او،

تا بشر فراموش نکند

چقدر دوست‌داشتنی‌ست.

.

.

.

.

.

.

+ امیدوارم مسیر عاشق شدنمون عاقلانه باشه :)