گاهی به معنای واقعی کلمه "تنفر" رو با تک تک سلول های بدنم تجربه و حس میکنم.
نمیدونم اصلا تنفر حس بدیه یا نه؟!
فقط میدونم عمیقا دردناکه.
برای من دقیقا مثل اینه که یه تیکه استخوان شکسته توی گوشت بدنم باشه و با هر نفس کشیدن مدام بیشتر فرو بره و در بیاد.
.
.
.
.
.
+ همین. امیدوارم تنفر هیچوقت توی قلب هیچکس لونه نکنه.
لطفا با لطافت از اینجا گذر کنید