تراوشات ذهن یک آشفته دل

چند روزی است که موضوعی به شدت مرا آزار می‌دهد‌. آنقدر که حتی برای نوشتنش هم دودل بودم، ولی شاید این سخنان روزی به کار همگان آید:

اگر بنا به دلایلی که کاملا مرتبط با شخص، شخصیت و روحیات خود است، از قشر خاصی حس تنفر دارید؛ به هیچ وجه کار درستی نیست که صرفا بر این اساس، دیدگاه خود را به فرزندانتان دیکته کنید.

این پاراگراف را ابتدا به خودم و سپس به دیگران یادآور شده و گوشزد می‌کنم. امیدوارم که هیچگاه چنین شرایط و موقعیتی را تجربه نکنیم و یا در مسیر خَلقِ آن نباشیم.

که اگر خدایی نکرده این چنین باشد، بدون هیچ شک و تردیدی به بدترین شکل، از مدار انسانیت دور خواهیم شد.

.

.

.

.

.

.

.

+ امید است که همگی رستگار باشیم :)

+ داستان پشت این یادآوری برای من، ۴۸ ساعت تنش عصبی، ۲۴ ساعت اندوه و خودخوری را در پی داشته است. به همین خاطر فقط به یک یادآوری کوتاه بسنده شد :)

+ تصویر هم یادآوری است که یادمان باشد انتهای کار همه با تمام کردار و گفتار و افکارمان، یک خانهِ ابدیِ سردِ تاریکِ یک در دو خواهد بود.

واقعا برام سواله که تربیت چیه؟

حد و حدودش چیه؟

آیا واقعا برای هرکسی تربیت متفاوته؟ یا نه برای همه یکسانه؟

معیار داره یا نه؟

مقدار پایه داره یا نه؟

سن و سال داره یا نه؟

مسئول داره یا نه؟

بچه ها گناهی دارن یا نه؟

.

.

.

.

.

این سوالات از دیروز عصر توی سرمه

خواهرزاده ام رو برده بودم پارک تمرین و بازی، چندتا پسر بچه که مطمئنم زیر ۱۰ سال بودن سوار دوچرخه هاشون کنار من ایستاده بودن

داشتن از یه سری چیزا حرف میزدن. از ۱۰ تا جمله ای که جمعا گفتن، ۷ تا جمله کلمات رکیک ۳۰+ سال داشت.

بحث درباره اون دختر و پسره ای بود که باهم بودن. جهت اطلاع اون جفت کبوتر عاشق هم دوستاشون بودن، یعنی زیر ۱۰ سال.

+ عزیزان متاهل و بزرگوارانی که فرزند کوچیک دارین، واقعا چطور با حجم استرس تربیت و بزرگ کردن فرزند توی این شرایط کنار میاین؟

اون روز یه بنده‌ خدایی داشت معیارهاش برای شروع رابطه رو می‌گفت که اشاره کرد دوست دارم طرف چشم و دل سیر باشه. همه چی رو تجربه کرده باشه و من نخوام چیزی بهش یاد بدم.

کاری به اصل ماجرا ندارم که این نظر چقدر جالبه. ازش پرسیدم چشم و دل سیر یعنی چی؟

گفت یعنی اونقدر دیده باشه که دیگه دنبال تنوع نباشه. به قول خودش: از اون‌ها که دورهاش رو زده و الان دنبال آرامش باشه.

این بخش از کل مکالمه برام جالب بود که ما آدم‌ها کلمات رو برای خودمون شخصی سازی می‌کنیم. یعنی هرجا صلاح بدونیم اون کلمه رو فارغ از معنایی که داره به کار می‌بریم و بقیه هم خودشون باید به قرینه معنای سایر جملات مفهوم حرف ما رو درست متوجه بشن.

حالا کلمه چشم و دل سیر رو خودتون هم سرچ کنین متوجه معناش می‌شین. جالبه که عموم مردم کسی رو چشم و دل سیر می‌دونن که چشم داشتی به مال کسی نداره (هر مالی) چون خودش اینقدر داشته و تجربه کرده که ندیده نیست.

در حالی که چشم و دل سیر برای توصیف فردی به کار میره که عزت نفس و مناعت طبع بالایی داره. در واقع چشم و دل سیری اصلا ربطی به تجربه‌های بسیار و دارایی زیاد نیست، بلکه به معنای داشتن تربیت درست بر این اساسه. فردی که ممکنه از نظر تجربیات زندگی و دارایی کاملا معمولی باشه ولی بسیار عزت نفس بالایی داره و شان خاصی برای خودش قائله.

.

.

.

+ تربیت درست آدم چشم و دل سیر می سازه.

+ فقط دوست داشتم به اشتراک بذارم تا کلمات و اصطلاحات رو به شکل درستشون استفاده کنیم.

+ واقعا چشم و دل سیری یکی از بهترین ویژگی‌های شخصیته که یه انسان میتونه داشته باشه.